Bu Bahar

Çözülemeyecek sorunlarla boğuşmaktan yorulmuşsun, 

uzun siyah saçlarından sular süzülüyor.
Balkona çıkıp yere oturuyorsun üstelik sigaran bile yok.
Etrafında bu kadar çok insan var ama sen kimsesizliğin doruklarındasın.
Ve en sonunda yıllardır ağlamıyor olmanın acısını çıkarıyorsun, 

bağıra çağıra.
Haberin yok ama ben bu bahar çok değiştim anne.

Bu

Perde

İmkansız mükemmeli kovaladı

ve gözler kapandı.

Tek kişilik oyun bu 

Seyircisiz, sessiz..  

Korkak ve yalnız olan 

bencilliği oynuyor,

varlığını sorguluyor.

İşte buldu aradığını!

Yanılıyor..

Yalnızlık ve farkındalık

elinde avucunda kalan..

Vazgeçiyor hayallerden

tüketiyor ümitleri.

Ve bitiyor imkansızın kovalamacası

kayboluyor mükemmel

Gözler açıldı.

Büyü bozuldu.

Perde kapanıyor.

Korkak ve yalnız olan 

hayatı selamlıyor.

Let her go

Zorla

Beni zorlasan zorlasan anca sigaranın üzerine renkli kalemlerle çizilmiş resimler kadar
sevimli olabilirdim.

-Bu saatten sonra biraz zor masum. Bu saatten sonra biraz zor melek.-

Bu saatten sonra biraz zor olurdum.

Anca yok olurdum.

Vazgeçtiklerimdi kaybettiklerim ama aslında kaybettiğim için vazgeçmiştim.

-Belki de sadece bu.-

Çünkü ben artık biraz bir şeyleri umursamıyordum.

Çünkü ben artık kimseyi umursamıyordum hatta ben artık kendimi bile umursamıyordum.

uzun saçlarımı bile.

Çünkü ben artık birazdım.

Ve en güzeli kısa saçlarımla bir hiç olmaktı.

Teşekkürler.  

Gun

Olmaz

"Benimle kalmak zorunda değilsin ama gitmesen iyi olurdu."

India