Uzun suskunlugu başlamıştı. Sabit bir noktaya dalıp gidiyor, arada derin derin soluklar almaya çalışıyor, arada da gözünün önünde beliren korkunç bir görüntüden kurtulmak istercesine basını iki yana sallıyordu.
Dehşete kapıldım. O ölmeye başlamıştı.
Yanına gittim hızlıca, bir şeyler söylemem gerekiyordu.Nazik bir konu olabilirdi ,onu kırabilirdim. Söyleyecek kelimelerimi çok iyi ve dikkatli seçmeliydim.
Yanına varmıştım, kelimeleri seçmekte güclük cekerken susmanın huzurunu da duyuyorduk ayni zamanda.
Bana söyle seslendi.
"Yüzün çok anlamlı, gözlerinde tanimi güc bir keder var"
Kelimelerimin bunlar olduğunu o anda fark etmiştim.
Solgun bir gün ışığı dolmuştu ikimizin de yüreğine.Bu bir rüya dedim.Yakında biter.
Bunun bir rüya olduğunu biliyordu, çünkü ancak rüyalarında gördüğü bir kentin caddelerinde ölmeye karar verebilirdi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder