Kimim

Bana insanlar sadece kendini anlayabilirmiş gibi geliyor,
yani zaman zaman.
Neden,
kimim ki ben sana rüyaları taşıyan.

Kandırma Turları

Herşey, daha önceki günlerde olduğu gibi başlamıştı.Yine kimseyle karşılaşmamıştım; ne apartmanın merdivenlerinde, ne sokakta, ne de parkta.Yürüyüş yolunda da kimse yoktu.Herkesin yatağında, en tatlı uykusunda olduğu saatte çıkmıştım dışarı.Uyanmamış bir kentin sokakları,caddeleri,parkları gizemlidir.Bir o kadar da hüzünlü. Yasamla bağların en zayıf olduğu anlardır. 

Kimse burnunu sokmadan rahatça ölebilir ya da çıldırabilirsiniz.

Simdi bir ağacın altında oturuyorum. Yorgun sayılmam.Belki biraz, o da yürümekten degil; yürürken hiçbir şey düşünmeyeceğim dememe karsin yine de birçok şey düşünmemden.Yürümüyor, kendimi yatıştırıyorum.En çok da "her şey kontrol altında" diyorum.İnsanin kendini kandırmaya çalışması ne aci.Bu turlar, kendini kandırma turları; yatıştırma falan hikaye.

Avucumu ve gözlerimi kapatıp basimi agaca yaslıyorum.

Caddeden gecen araçların sayisi ve gürültüsü gittikçe çoğalıyor.

Kent uyanıyor.

Başka Rüya

Uzun suskunlugu başlamıştı. Sabit bir noktaya dalıp gidiyor, arada derin derin soluklar almaya çalışıyor, arada da gözünün önünde beliren korkunç bir görüntüden kurtulmak istercesine basını iki yana sallıyordu. 

Dehşete kapıldım. O ölmeye başlamıştı.

Yanına gittim hızlıca, bir şeyler söylemem gerekiyordu.Nazik bir konu olabilirdi ,onu kırabilirdim. Söyleyecek kelimelerimi çok iyi ve dikkatli seçmeliydim.

Yanına varmıştım, kelimeleri seçmekte güclük cekerken susmanın huzurunu da duyuyorduk ayni zamanda.

Bana söyle seslendi.

"Yüzün çok anlamlı, gözlerinde tanimi güc bir keder var"

Kelimelerimin bunlar olduğunu o anda fark etmiştim.

Solgun bir gün ışığı dolmuştu ikimizin de yüreğine.Bu bir rüya dedim.Yakında biter.

Bunun bir rüya olduğunu biliyordu, çünkü ancak rüyalarında gördüğü bir kentin caddelerinde ölmeye karar verebilirdi.

 

Vakit

Ve ben artık mutsuz bir adamım.

Günler, haftalar, aylar akıp giderken, ben yaşamıyor da daha ziyade vakit geçiriyorum. 

Ortalık karardıktan sonra pencereden yıldızları izliyorum. 

Umut etmiyorum, kızmıyorum, üzülmüyorum.

Sadece hatırlıyorum.