Özür dilerim.
Yaşımdan büyük laflar ettiğim için.
Özür dilerim,
güneş gizlendikten sonra,
çocukluğumun sakinliğinin ergenligimede uzandığını gördüğünüz için.
Ben küçüktüm bana büyüdüğümü söylediler, bende inandım.
Bir büyügün yapması gerektiği gibi yerinde konuşup çoğu zaman sustum.
Dedim ya olması gerektiği gibi.
Sonra olgunlaştım, olgunlaştıkça bana büyüdüğümü söyleyenlerin yanıldıklarının farkına
varmaya başladım, yani büyüdükçe öyle olmadığını anladım.
Yazıldığı kadar basit degildi tabi.
Aslında ben hala küçük bir çocuğum ama görmesini bilene.Yürümeye yeni baslayan
küçük bir çocuk.Sendeleyerek yürüyorum. Bir düşüyorum, bir kalkıyorum aslinda
ama eninde sonunda yürüyeceğim ve gün gelecek kosmaya başlayacagim.
Bu ayni sadece nakaratını bildiğim bir şarkiyi yasamak gibi.
Sabırla ve heyecan dolu sıramı bekliyorum ve biliyorum yaşayacağım.
O zaman bağıra bağıra ,koşar adim nakaratı söyleyeceğim.
Ama eğer ki o teyp nakarat'a gelmeden takılırsa veya bozulursa...
İste o zaman düşmüş olurum.
O zaman ölmüş olurum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder