ana rahmine düşmen için sevişirlerken ve ardından,
henüz sen küçücük bir parazitken, annenin damarlarına pompaladığı kanda.
Sana daha konuşamazken geldim, başkalarının söylediği,
hiçbir şeyi anlayamazken.
Başkalarının alaylı ve eglenen bakışları önünde,
beceriksizce ilk adımlarını atmaya çalışırken oradaydım.
Korunaksız ve her şeyi acik,
savunmasiz ve ihtiyaç icindeydin.
Birden yaşamında belirdim, bana eslik eden sihirli düsüncenin elini tutuyordum...
Kör inançlar ve büyüler, fetişler ve ugurlar...
iyi formlar, gelenekler, görenekler
öğretmenleri, kardeşlerin ve arkadaşların...
Sen varlığımı bilmezken, ruhunu ışıktan ve karanlıktan iki dünyaya böldüm.
Biri iyi ama öteki öyle degil.
Sana utanç duygularını ben getirdim, eksik ve kusuru tüm yönlerini gösterdim,
çirkin aptal ve hos olmayan.
Sana "farklı" etiketini yapıştırdım, kulağına seninle ilgili her şeyin yolunda olmadığını
ilk kez fısıldarken.
Ben bilinçten önce vardım, suctan önce, ahlaktan,
zamanın başlangıcından önce.
Ben davetliyim ama sevilmem, istenmeyen ziyaretçiyim
ve ilk gelir son giderim kuskusuz.
Zamanla gücüm arttı, ebeveynlerinin hayatta güclü olmak türünden öğütlerini dinlerken.
Dinini gereklerini dinlerken sana yapılması ve yapılmaması gerekeni söyleyen
Tanrı tarafından kabul edilmek icin.
Çektiğin zorluklara gülen okul arkadaşlarının zalim şakaları karşısında.
Üstlerinin aşağılamalarına katlanırken. Aynada çökmüş imgeni izler
ve kendini televizyona cikan "ünlülerle" kıyaslarken.
Ve simdi, nihayet
O kadar güclüyüm ki, ve sadece kadin olduğun için, siyah, eşcinsel, doğulu, engelli
uzun, kısa, şişman... seni hic edebilirim.
Nesiller ve nesillerce destekledi beni, kadınlar ve erkekler.
Benden kurtulamazsın.
Yarattığım ıstırap o kadar dayanılmaz ki, bana katlanabilmek için beni çocuklarına
geçireceksin ki onlar da, asırlarca ve asırlarca kendilerininkine aktarsinlar.
Sana ve soyuna yardim için kusursuzluk kılığına girdim
büyük idealler, kendini eleştiri, vatanseverlik, ahlak, iyi gelenekler, oto-kontrol.
Sana verdigim ıstırap o kadar yogun ki beni inkar etmek isteyeceksin ve bu nedenle
beni kişiliklerinin ,uyuşturucuların, para için savaşımının, fark gözetmeyen cinselliğinin
ardına gizlemeye yelteneceksin.
Ne yaparsan yap, nereye gidersen git hep ve her zaman yanında olacağım.
Hic yorulmadan, sinir tanımadan, gece gündüz seninle yolculuk ediyorum.
Ben bağımlılığın, sahiplenmenin, zorlamanın,
ahlaksızlığın, korkunun,şiddetin, sucun, deliliğin ana nedeniyim.
Sana reddedilme korkusunu öğrettim ve var olusunu bu korkuya koşullandırdım.
Başkalarına gösterdiğin, o aranan ve arzulanan, alkışlanan, kibar ve hos kisi olmak
için bana muhtaçsın.
Bana muhtaçsın çünkü en tatsız, en gülünç senin kendinin en az istediği şeyleri icine gizlediğin
sandığım ben.
Sayemde öğrendin, sana verdigim hayatla yetinmeyi çünkü her şeyin ötesinde,
neticede yasadigin her şey, hak ettiğinde inandığından fazlası olacak.
Ben, kendini inkar duygusuyum.
KENDINI INKAR DUYGUSUYUM...
Ilk atismami ve psikoloji hakkindaki ilk yazimi inkar duygusuyla yaptim sanirim.
Bu kadar uzun olmasinada ayrica sevindim ve kendimlede gurur duydum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder