Sizlere biraz belirsizlikten bahsetmek isterim. Bakın hani o düşük bütçeli korku filmlerindeki gibi yemesidir, ayna karşısında. İnsanı en çok beklemek yorar, beklemek; hücrelerini sarımsak gibi döver, tansiyonları düşürür, çıkarır ya da bilemiyorum; bendeki bilmek uydurmak kadar.
Korku diyordum, korkmak, bazıları, korkuların üzerine gidilmesinden yanadır, ben de yanayım, daha önce de yanmıştım, gerekirse bir kez daha yanarım; ama küllerden doğan tek şey pis bir kokudur.
O, burnunu tıkar belki bir başkası ortalığı süpürür, illa süpürür, biri mutlaka, bakın öyle değil mi, devam edebilmenin temeli budur?
Bazıları korkakları sevmez, onlar daha mı korkaktır, neden sonra anlaşılır ki bu yüzden kaçarlar emin değilim, ah be güzelim; bendeki eminlik ve güven duygusu 19 yaşımda sahip olduğum şey kadar.
Herkesin bi şeyleri vardıysa, senin neden olmasındır?
Senin neyin olmuştur ki bu güne dek, bıraksınlar bi ondanın olsundur, istediğini düşündüğün yegane şey belki de asla sahip olamayacağını bildiğindendir, sanmaktan ibarettir.
Gerçekler başkadır da kaçmak için yaş aldıkça odandaki dolap yerine bir hayali tercih etmeye başlamışsındır; ama herkesin vardır da senin niye olmasındır öyle değil mi? Bakın; yalan, komik, rüya, tamam becereme ama neden senin de bir şeylerin olmasındır?
Bir gün biri çıkar, süpürür küllerini ve korkularının üzerine kalın yorganlar örter..
Öyle değil mi?
