Boşluk

Bazılarımız yıllarını bir şirkete harcar, o şirkette bir gün genel müdür olana kadar.

Bazılarımız hayatını sanılmış bir aşka adar, bir kadına ,bir erkeğe...

Bazılarımız alkışlara koşar.

Bazılarımız ünlü olmaya...

Sonra son noktaya gelince her şey yeniden başlar...

Boşluğu doldurma arayışı...

Life

Life

Bir futbol sahasının içindeyim şimdi,

bir martı, bir kedi ve kendimle baş başa

tam ortasında, kendimden uzak ve bir başıma.

Annemi özlüyorum ama hiç kolay değil,

çünkü benim kalbim o kadar büyük değil;

korkuyorum doktor el ver bana,

şiir yazmak benim harcım değil.

Koşmaya devam ediyorum bir umutla,

düşüyorum, kanıyorum ama gülüyorum gri sahada.

Ayağımdaki plastiği meşin sanıyorum

ve ne zaman kaptırsam kendimi azarlıyorum;

gerginliğim başarısızlığımdan değil de,

içimdeki Sokrat’a ihanet ettiğimi sanıyorum,

ve orada bir duble daha alıyorum,

sonra kendimi yakıyorum;

kül olmam çok sıkıntı değil de,

hayallerime ve hatıralarıma sadık kalamamaktan korkuyorum

Balon

Çok yabancıyım bu şehir'e.
Kaybolmuşum,
durakta anımı beklerken.
Anı beklerken an'dan olmuşum.
Renkli balonlardan bahsederken bir arkadaşım,
onların aynı gökyüzüne uçtuğunu unutup,
vazgeçiyor.
Özlem duyduğumu sandığım bu şehir'e
artık ait değilmişim meğer.
Üç maymun'u oynayarak çekilmez bu şehir.
Bu sefer çok tanıdık ,bu sefer çok farklı.
Şimdi,
bende aynı gökyüzüne bırakıyorum balonumu.
Ve,
merhaba diyeceğim sana hergün gökyüzüne
bakıp özlem duyarak.
Vazgeçmişim çoktan. Üzgünüm.
Anlayacağını umarak...

Misafir

Yine

hayat ağır geliyor ne yalan söyleyeyim,
kanatları yağmurda ıslanmış bir kuş gibi hissetmekten alıkoyamıyorum kendimi...
çırpınıyorum, silkeleniyorum bir türlü hafifletemiyorum yağmurun ağırlığını.


güneş çıksın diye bekliyordum, nafile.
biraz daha çırpınıp,
silkelenip uçmak istiyorum...


yine...